De zussen Katya en Yulia woonden in Druzhkivka in de regio Donetsk. In 2014 kwam de
oorlog hun leven binnen. Samen met hun moeder, tante en grootmoeder probeerden ze
echter vreedzaam te leven en in hun geboortestad te blijven tot de grootschalige invasie
begon. Gedurende anderhalve maand doorstonden zij voortdurende beschietingen en
explosies. Toen zij zich realiseerden dat zij niet langer thuis konden blijven, besloten zij te
evacueren naar familieleden in het westelijke deel van het land.
Op die noodlottige dag op 8 april vertrokken ze naar Kramatorsk om de evacuatietrein te
nemen. Tijdens het wachten op de trein gingen zij vaak naar buiten om thee te halen en zich
op te warmen. Op dat moment, toen Katya en haar moeder thee gingen halen, lanceerden
de Russische strijdkrachten een raketaanval op het treinstation van Kramatorsk. Meerdere
raketten raakten het gebouw en de explosies vernietigden een deel van het station. Voor de
ogen van Katya werd haar moeder gedood. Een onbekende bedekte Katya met zijn lichaam
om haar leven te redden, maar hij stierf. Katya liep talloze granaatscherfwonden op aan
beide benen. Sommige granaatscherven werden verwijderd, maar andere stukken zullen
voor altijd blijven. Er staat haar een langdurige behandeling en voortdurende revalidatie te
wachten.
Als gevolg van de tragedie in Kramatorsk kwamen 61 mensen om het leven en raakten meer
dan 100 gewond, waaronder kinderen en ouderen die gewoon probeerden te evacueren. Dit
was weer de zoveelste bloedige misdaad van Rusland tegen vreedzame burgers.
Op dat moment was Katya slechts 12 jaar oud en Yulia 8. In een oogwenk waren de meisjes
zonder hun moeder achtergebleven en waren hun levens verdeeld in “ervoor” en “erna”. Zij
hebben het erg moeilijk met het verlies van hun moeder en moeten zich aanpassen aan een
nieuwe realiteit.
Tijdens deze periode worden de meisjes gesteund door Stichting Children of Heroes of
Ukraine. Yulia heeft met name een tablet gekregen, dat een onmisbaar hulpmiddel voor
online leren is geworden. Dit heeft haar geholpen om haar opleiding voort te zetten ondanks
de moeilijke omstandigheden. Dankzij deze steun kunnen de meisjes vooruitgang boeken
met hun herstel en geen achterstand oplopen in hun studie.
De zussen dromen vooral van de overwinning van Oekraïne in de oorlog en hopen nooit
meer luchtalarmsirenes te horen.